مسلماً هر تشکلی برای رسیدن به اهداف مورد نظر خود و برنامه هایی که از پیش تعیین کرده است نیاز به وجود شخصی دارد که بتواند تمام اعضا و اجزای آن تشکل را در این جهت به حرکت در آورده و از تمام پتانسیل های موجود استفاده های لازم را ببرد.

واضح است که شخصی که همچین سمتی را بر عهده می گیرد دارای مسئولیت بسیار سنگینی می باشد و بایستی توانایی های لازم جهت انجام مسئولیت های این سمت را داشته باشد.

در اشخاص حقوقی ثبت شده، طبق قانون تجارت، اعضای هیئت مدیره پس از انتخاب توسط صاحبان سهام یا شرکا، بایستی نسبت به انتخاب فردی به عنوان مدیرعامل اقدام نمایند.مدیرعامل یا مدیراجرایی مسئول مدیریت شرکت بوده و معمولاً عالی ترین رتبه اداری در آن سازمان یا شرکت می باشد.

در شرکت های سهامی که بنا بر تعریف قانون تجارت؛ شرکت هایی هستند که سرمایه آنها به قطعات سهام تبدیل می شود، مدیرعامل توسط هیئت مدیره انتخاب خواهد شد.

مطابق با ماده 107 قانون تجارت اعضای هیئت مدیره شرکت های سهامی از بین صاحبان سهام انتخاب خواهند شد و چنانچه مدیرعامل بخواهد عضو هیئت مدیره باشد بایستی الزاماً حداقل دارای یک سهم از سهام شرکت باشد. در غیر اینصورت تنها، مدیرعامل می تواند خارج از جمع سهامداران انتخاب و معرفی گردد.

اگر سهامداران مدیرعامل را از بین اعضای هیئت مدیره انتخاب نمایند؛ مدت تصدی مدیرعامل با مدت عضویت او در هیئت مدیره یکسان خواهد بود. همچنین در این حالت، مدیرعامل در صورت موافقت حداقل سه چهارم آراء حاضرین در مجمع می تواند همزمان به عنوان رئیس هیئت مدیره هم انتخاب گردد.

ماده 124 قانون تجارت حق عزل مدیرعامل را به طور کلی به هیئت مدیره می دهد یعنی هیئت مدیره در هر زمانی می تواند تصمیم به عزل مدیرعامل بگیرد.

مدیرعامل نماینده شرکت می باشد؛ اما با این حال حدود اختیارات و وظایف او را هیئت مدیره تعیین می کند و می تواند آن اختیارات را به مدیرعامل تفویض نماید که در این صورت مدیرعامل به عنوان نماینده شرکت حق امضاء خواهد داشت.